Jaklien Extra (1953) spreekt in haar werk veelal de ongerustheid uit die ze voelt over maatschappelijke ontwikkelingen. De in haar ogen verharding van de samenleving beklemt haar. Haar zorgen betreffen de kwetsbaarheid van het individu, uitsluiting, onveiligheid en verlies van verbondenheid.
Observaties en ervaringen uit haar eigen leven gebruikt zij als gereedschap. Zoals bijvoorbeeld het gevoel als kind je veilig te wanen omringd door beschermheiligen. Haar katholieke en Limburgse achtergrond inspireren haar om op zoek te gaan welke waarden in deze tijd een beschermer behoeven. In haar werkproces gaat zij intuïtief te werk. In het maken zelf ontvouwen zich haar gedachten. De ongerustheid bevecht zij door het maken van rustige en harmonieuze werken.
Uit Jakliens handen ontstaan tekeningen, beelden en installaties van basale materialen als papier, inkt, houtskool, karton en lijm. Zij maakt dikwijls series: juist door de herhaling van handelingen in deze series verzacht zij de kern van haar zorgen.