Mijn praktijk onderzoekt herhaling, transformatie en materialen-experimentatie als een manier om opgelegde beperkingen te weerstaan. Elk werk herbeleeft eerdere gebaren, processen en gedachten, waardoor een visueel en fysiek ritme ontstaat die aansluit bij de ervaring van mijn lichaam binnen tijd en ruimte. Op deze manier beweeg ik me weg van normatieve systemen die proberen om geleefde ervaringen te structureren en te definiëren. 

Schilderen wordt zowel een stille ruimte als een methode van experimenteren. Ik benader het als een visuele taal die open en veranderlijk is en beïnvloed wordt door de handeling van terugkeren, niet om te repliceren, maar om een begin opnieuw te kaderen dat al door tijd en ervaring is veranderd. 

Ik werk met verschillende materialen, waaronder olie- en acrylverf, houtskool, stof, springtouwen, lijm en gevonden voorwerpen. Deze worden in lagen aangebracht op manieren die verschuiven tussen schilderen, collage en performance. In plaats van een eenheid te vormen, blijven de materialen onderscheiden, waarbij ze interageren door contrast, spanning en ruimtelijke responsiviteit. 
_

My artistic practice explores repetition, transformation, and material experimentation as a way to resist imposed limitations. Each work revisits previous gestures, processes, and thoughts, forming a visual and physical rhythm that aligns with the body’s experience of time and space. Through this, I move away from normative systems that seek to structure and define lived experience. 

Painting becomes both a quiet space and a method of experimentation. I approach it as a visual language that is open, shifting, and informed by the act of returning, not to replicate, but to reframe a beginning that is already altered by time and experience. 

I work with a wide range of materials, including oil and acrylic paint, charcoal, fabrics, jump ropes, glue, and found objects. These are layered and applied in ways that shift between painting, collage, and performance. Rather than forming a unified whole, the materials remain distinct, interacting through contrast, tension, and spatial responsiveness. 

This approach reflects broader cycles of breakdown and reconstruction, mirroring my personal experiences with chronic illness and the evolving nature of identity. In this context, care is not about repair but about recognizing rupture and re-establishing communication with what has been fragmented. 

Care, for me, is a sustained form of attention, one that acknowledges the body and invites transformation. The medium, whether material or spatial, becomes an in-between space where meaning may falter but where new connections can emerge. My work resists fixed categorization, inviting openness, vulnerability, and continual negotiation.