Maris van Roosmalen
Er is een optocht waarbij iedereen er is, je loopt mee, iedereen loopt mee. Iedereen is even groot, zo’n drie centimeter. Dat is zo gedaan, omdat ons dat handig leek, want zo kunnen we elkaar goed zien. Je hebt geen duidelijk idee waar de optocht naar toe gaat, misschien zelfs helemaal geen idee. Een paar beesten voor jou lijken het wel te weten. Niet dat zij het weten, ze zullen dit zichzelf wel hebben aangepraat, maar ja, dat weet jij niet. Dus je volgt maar. Een utopische wereld, het is gezellig, er heerst gezamenlijkheid. Een wereld waar iedereen altijd, in oneindigheid, loopt. Waarin tijd en ruimte niet te traceren zijn. We hebben een doel.
… maar tegelijkertijd bereiken we niks, het is een oneindige tocht door een wereld van tijdleegte.
Tijdens mijn zoektocht naar een perfect soort samenkomen of collectiviteit, onderzoek ik gelijkwaardigheid. Dit gaat dat niet enkel over mensen, maar met name in de wereld van insecten, bacteriën en schaaldieren. Dit omdat ze kei veel leuker zijn, maar ook omdat ze met veel meer zijn. En meeste stemmen gelden, ofzo toch? Het zou pas opvallen dat ze met meer zijn, als iedereen drie centimeter is.
En dit dan gevangen in papier-maché met een camera soms er op.
_
There is a parade, everyone is present, your walking, everyone walks. Everyone is the same size, about three centimeters. This had to be done because it seemed practical to us, as we can see each other better this way. You don’t have a clear idea of where the parade is headed, maybe you don’t even have a clue at all. A few creatures ahead of you seem to know. Not that they know, they probably convinced themselves of it, but well, you don’t know that. So you just follow along. A utopian world, it’s gezellig, there’s a sense of togetherness. A world where everyone is always walking, infinitely. Where time and space cannot be traced. We have a goal.
… but at the same time, we achieve nothing, it’s an endless journey through a world of timevoid.
During my search for the perfect coming together or collectivity, I investigate equality. This isn’t just about humans, but particularly in the world of insects, bacteria, and crustaceans. This is because they’re way cooler, but also because there are so many of them. And the majority rules, or something like that, right? It would only be noticeable that they are more, if everyone is three centimeters.
And this is captured in papier-maché, sometimes with a camera on it.
maris-van-roosmalen